Transparantie voor garantie en economische levensduur van producten

• 2015-09-17
• Gezondheid & consumenten Milieu & dierenwelzijn Geldzaken & handel

Het nieuwe circulaire economie-pakket dat de Commissie voor het eind van dit jaar zal presenteren, biedt een unieke mogelijkheid om strengere eisen te stellen aan consumentenbescherming. Met een langere garantietermijn en goede informatie over rechten, plichten en levensduur zullen consumenten eerder geneigd zijn producten van hogere kwaliteit aan te schaffen.

In Richtlijn 1999/44/EG is een minimumniveau voor bescherming van de consument op het gebied van garantie afgesproken. Transparantie is echter nog niet voldoende gewaarborgd. Garantie en met name de zaken die de fabrikanten/verkopers uitsluiten, zijn vaak weggeschreven in de vele kleine lettertjes van voorwaardendocumenten. De consument moet in één oogopslag zien wat de garantie inhoudt.

Gaat de Commissie Richtlijn 1999/44/EG aanscherpen naar aanleiding van het nieuwe voorstel Circulaire Economie en daardoor meer transparantie over garantie afdwingen?

Producenten kunnen perfect inschatten wat de economische levensduur van hun producten is. Het is dan ook goed mogelijk om dit te communiceren en zo te concretiseren wat conformiteit inhoudt.

Wat is het standpunt van de Commissie over verplichte communicatie van de economische levensduur?

Overweegt de Commissie, als onderdeel van de circulaire economie, de minimale garantietermijn te verlengen en daarnaast vergaande bindende afspraken te maken over de dekking van garantie op consumentenproducten?

Antwoord van Commissaris Jourová

Richtlijn 1999/44/EG(1) waarborgt een hoog niveau van consumentenbescherming. Wat transparantie betreft, verbiedt Richtlijn 2005/29/EG(2) handelaren om consumenten te misleiden met betrekking tot hun recht op vervanging of  terugbetaling krachtens Richtlijn 1999/44/EG. De vereisten inzake transparantie zijn verder versterkt door Richtlijn 2011/83/EU(3), die handelaren ertoe verplicht om consumenten precontractuele informatie te verstrekken, met inbegrip van een herinnering aan het bestaan van de wettelijke waarborg en, voor zover van toepassing, commerciële garanties.

Richtlijn 1999/44/EG wordt onderworpen aan een geschiktheidstest in het kader van het programma voor gezonde regelgeving(4). Het doel van de geschiktheidstest is de beoordeling van de doeltreffendheid, efficiëntie, samenhang en relevantie van de instrumenten op het gebied van consumentenwetgeving in het licht van de marktontwikkelingen.

Richtlijn 2005/29/EG beschermt consumenten tegen misleiding, ook met betrekking tot de levensduur van de producten. Indien een product is ontworpen om een beperkte levensduur te hebben en de consument daarover niet wordt geïnformeerd, zou dit krachtens deze richtlijn als een oneerlijke handelspraktijk worden beschouwd. Bovendien maakt de richtlijn inzake ecologisch ontwerp(5) de vaststelling mogelijk van specifieke eisen inzake de duurzaamheid van producten.

Aangaande de circulaire economie vond tot 20 augustus 2015 een openbare raadpleging plaats over een breed scala aan onderwerpen, waaronder garanties en de duurzaamheid van goederen. Het is momenteel nog te vroeg om conclusies te trekken over de resultaten van dit initiatief.

(1) Richtlijn 1999/44/EG betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen, PB L 171 van 7.7.1999, blz. 12.
(2) Richtlijn 2005/29/EG betreffende oneerlijke handelspraktijken, PB L 149 van 11.6.2005, blz. 22.
(3) Richtlijn 2011/83/EU betreffende consumentenrechten, PB L 304 van 22.11.2011, blz. 64.
(4) Zoals aangekondigd in het werkprogramma van de Commissie voor 2015.
(5) Richtlijn 2009/125/EG betreffende de totstandbrenging van een kader voor het vaststellen van eisen inzake ecologisch ontwerp voor energiegerelateerde producten, PB L 285 van 31.10.2009, blz. 10.