AA
29Edito - G8 mist afspraak met de geschiedenis
G8 mist afspraak met de geschiedenis

Het uiteindelijk resultaat van de als historisch aangekondigde G8-top in Gleneagles laat gemengde gevoelens na.

Nooit eerder werd zo uitgekeken naar een samenkomst van de club van de rijkste landen. Dat deze top zoveel aandacht kreeg, is op zich een positief resultaat. De indrukwekkende campagne van vele duizenden mensen en de inzet van zoveel muzikanten in de Live 8-concerten hebben echt een verschil gemaakt. Deze mensen hebben een krachtig teken van hoop gegeven tegenover de onverschilligheid ten aanzien van mondiale problemen. Het was een vorm van positieve globalisering, die de G8-leiders in het defensief leek te zullen stellen.

De G8-top werd overschaduwd door de terroristische aanslagen in Londen. Het was zeker een positief signaal dat de vergadering niet werd afgelast. Zonder die aanslagen zouden de politieke leiders echter onder veel zwaardere druk gestaan hebben om tegemoet te komen aan de vragen van de duizenden manifestanten. Dat het nu gemakkelijker was, is een van de cynische resultaten van de terroristische acties …

Was het resultaat van Gleneagles goed? In een aantal opzichten wel. Had het beter kunnen zijn binnen dit kader? Ja. Was dit wat er nodig is om tot een echte verbetering te komen? Nee.

Het is goed om in de lange slotverklaring en toegevoegde actieplannen (energie en Afrika) te kijken naar de echte engagementen of harde afspraken. Handel . In de tekst wordt gezegd dat de Afrikaanse landen hun eigen handelsbeleid zouden moeten kunnen bepalen. Zonder wijziging van de houding van de G8-landen in de WTO, waar men doorgaat met een politiek van liberalisering, betekent dit echter helemaal niets. Hoewel eerder anders aangekondigd bevat de tekst maar een heel zwakke formulering rond het stopzetten van exportsubsidies voor landbouwproducten, die met name in Afrika zoveel ellende aanrichten. Schuld . De G8 heeft enkel bevestigd wat al eerder door de ministers van financiën was afgesproken, met name het schrappen van de schuld van een kleine groep landen. Het is een stap vooruit, maar lang nog niet genoeg. De afspraak betekent voor dit jaar een bedrag van 1 miljard dollar, wat overeenkomt met een bedrag van 1 dollar per persoon in de landen die ervan zouden moeten profiteren. Veel zaken zijn niet geregeld, zoals de negatieve economische voorwaarden die verbonden worden met schuldverlichting. Hulp . De toezegging is een stap vooruit, maar lang niet genoeg. De timing 2010 is te laat, en een groot deel van de beloofde middelen waren eerder al toegezegd. Uiteindelijk zal er slechts 20 miljard dollar nieuw geld komen. In 2010 zal er nog elke 3,5 seconde een kind sterven, enkel omdat het arm is. HIV/AIDS . Op dit vlak zijn er enkele positieve resultaten. Het engagement om tegen 2010 een behandeling tegen AIDS te geven voor wie het nodig heeft, en de toegang tot medicijnen zijn stappen vooruit. Het valt echter af te wachten of er ook voldoende geld beschikbaar zal zijn. Klimaat . Op dit vlak is er eigenlijk niets bereikt. De Amerikaanse president heeft voor de zoveelste keer zijn nummertje opgevoerd van een zogezegde versoepeling om uiteindelijk niets toe te geven. Brits voorzitterschap . De houding van de Britse regering in de aanloop van de G8 de voorbije maanden getuigde zeker van een sterke politieke inzet en moed en verdient dus respect. Tegelijk is het te betreuren dat deze manier van werken instellingen als de EU en de VN heeft verzwakt en het bestaan van parallelle onderhandelingen (b.v. rond klimaat) naast de officiële heeft versterkt.

Wie vanuit een ruimer perspectief naar het resultaat van de G8-top kijkt, blijft met een onvoldaan gevoel achter. De rijkste landen van de wereld willen de armste landen wel ‘helpen’, maar zonder in het eigen vlees te snijden, en zonder de onrechtvaardige verdeling van de lasten en de lusten van de globalisering in vraag te stellen. Wat is de waarde van meer hulp als er niets wijzigt aan de onrechtvaardige handelsrelaties, waardoor de landen in het Zuiden systematisch worden achteruit gesteld? Wat verandert er ten gronde door de schuldkwijtschelding als er niets wijzigt aan de voorwaarden tot liberalisering die eraan verbonden zijn?

De samenstelling van de agenda van deze G8-top (hulp, Afrika, klimaat) bood de unieke kans om het verband tussen ecologie en armoede op een hoopvolle manier aan te pakken. In een begrensde wereld zijn ecologische kwesties in de eerste plaats rechtvaardigheidsvraagstukken. De klimaatverandering — de G8-landen zorgen voor 45% van de uitstoot van broeikasgassen maar vertegenwoordigen slechts 13% van de wereldbevolking — treft in de eerste plaats de armste mensen. En dat met name in Afrika, waar het grootste deel van de bevolking voor het eigen overleven rechtstreeks afhankelijk is van een gezonde leefomgeving. Het extra geld door hulp en minder schuld wordt tenietgedaan door het ongewijzigd klimaatbeleid. Dat de G8 wel iets meer hulp wil geven, maar niet bereid is de ecologische schuld van Noord aan Zuid te betalen door een rechtvaardig klimaatakkoord dat de uitstoot van broeikasgassen door de G8-landen drastisch vermindert, bewijst waar de echte prioriteiten liggen. De G8 heeft de afspraak met de geschiedenis gemist, en schuift structurele oplossingen eens te meer door naar later. Er resten ons nog 10 jaar om de Millenniumdoelen te halen. Op deze manier zal dat niet lukken.

Het klimaatprobleem, door velen terecht omschreven als een nog grotere bedreiging voor onze veiligheid dan het internationaal terrorisme, verdient een dringende en daadkrachtige aanpak. Dat zou een van de beste antwoorden zijn op de aanslagen in Londen. Het heeft voorlopig geen zin om te blijven wachten op Bush, en tegelijk kansen te missen om vooruit te gaan.

Vera Dua - Voorzitter Groen! - Vlaams Parlementslid

Bart Staes - Europarlementslid

GroenDe enige partij die sociaal én milieuvriendelijk is.

www.groen.be

De Groenen/EVAGroenen en Europese Vrije Alliantie in het Europees Parlement.

www.greens-efa.eu

Samen ijveren voor een beter Europa en klimaat?