Commissie wijzigt meetlat voor armoedebestrijding

• 2010-03-02
• Sociaal beleid

Europa 2020, de nieuwe Lissabonstrategie, schiet hopeloos tekort en zal geen solidair en duurzaam Europa mogelijk maken. “In plaats van noodzakelijke doelstellingen voor armoedebestrijding na te streven, verandert men de meetlat”, concludeert Bart Staes, Groen! Europarlementslid.

In de vernieuwde strategie - morgen brengt de Commissie de Europa2020-strategie uit -is het business as usual met economische groei als ultiem adagio. Hoewel in de laatste versie de sociale dimensie centraler staat en de Commissie van armoedebestrijding een van de vijf prioriteiten maakt, bevat het plan weinig garanties dat armoede ook effectief de wereld uit geholpen wordt. Men wil komen tot 25% minder armoede, terwijl initieel een derde werd voorop gesteld en armoedeorganisaties zelfs pleiten voor een halvering.

Los van deze doelstelling, wil de Commissie de meting van armoede veranderen. Niet de relatieve armoedegrens wordt indicator, wel een ‘anchored in time rate’, een welvaartsmeter. Deze indicator is geënt op de economische groei en de daarbij horende stijgende welvaart. “Het is niet omdat het BNP stijgt, dat ook de welvaart van de armsten stijgt. Integendeel, vaak groeit hierdoor de ongelijkheid. Herverdeling van de inkomsten staat echter niet in de strategie”, weet Staes, “bovendien wordt in deze hele benadering te eenzijdig gefocust op inkomensarmoede en materiële tekorten, terwijl armoede een kluwen van uitsluitingen is.”

Momenteel balanceren 80 miljoen mensen op of onder de armoedegrens, 19 miljoen van hen zijn kinderen. 8% van de Europeanen verdient onvoldoende om een menswaardig bestaan op te bouwen.

De relatieve armoedegrens bepaalt het aantal mensen dat minder dan 60% van het gemiddelde inkomen verdient. “Dit is een meer accurate meting omdat ze gelinkt is aan de omstandigheden en standaarden van het land waarin de mensen leven,” zegt Staes.

Staes: “Het is niet duidelijk waarom de Commissie nu van aanpak verandert. Het is niet omdat ze de doelstellingen niet haalt, dat ze van meetlat moet veranderen. Bovendien maakt het toekomstige vergelijkingen in de voortgang van armoedebestrijding onmogelijk.”