Mensenrechten in Turkije

• 2000-01-19

De wereld is in het post-Koude Oorlogtijdperk niet vreedzamer geworden. Ondanks de opkomst van nieuwe actoren blijven staten verantwoordelijk voor de grote meerderheid van de foltergevallen. De Medical Foundation for the Care of Victims of Torture in Londen ontfermt zich reeds geruime tijd over slachtoffers van martelingen en (oorlogs)geweld.

Verreweg de grootste groep patiënten van de Medical Foundation for the Care of Victims of Torture komt uit Turks Koerdistan. Foundation-medewerker Alex Sklan omschrijft Turkije in De Morgen van vrijdag 24 december 1999 als "een folterstaat". "Martelen is er endemisch, routineus, ingebakken in de zogenaamde ordehandhaving."

1. Is de Commissie op de hoogte van de werkzaamheden van de Medical Foundation for the Care of Victims of Torture in Londen met betrekking tot de slachtoffers van martelingen en oorlogsgeweld? a) Zo neen, zal de Commissie zich alsnog grondig informeren over de activiteiten van de Medical Foundation for the Care of Victims of Torture, gezien het belang ervan voor het Gemeenschappelijk Buitenlands- en Veiligheidsbeleid en de uitbreiding van de Europese Unie? b) Zo ja, bevestigt de Commissie dat "verreweg de grootste groep patiënten van de Medical Foundation for the Care of Victims of Torture afkomstig is uit Turks Koerdistan", zoals gesteld door Foundation-medewerker Alex Sklan?

2. Is de omschrijving "folterstaat", zoals gebruikt door Foundation-medewerker Alex Sklan, volgens de Commissie van toepassing op Turkije? Zo neen, is de Commissie van oordeel dat een medewerker van een gespecialiseerd centrum voor slachtoffers van martelingen en (oorlogs)geweld ten onrechte de omschrijving "folterstaat" gebruikt voor Turkije? Hoe verklaart de Commissie dan dat "verreweg de grootste groep patiënten van de Medical Foundation for the Care of Victims of Torture afkomstig is uit Turks Koerdistan", zoals gesteld door Foundation-medewerker Alex Sklan?

3. Onderschrijft de Commissie het standpunt van Foundation-medewerker Alex Sklan dat "martelen in Turkije endemisch, routineus, ingebakken is in de zogenaamde ordehandhaving"? Zo neen, waarom gaat de Commissie niet akkoord met dit standpunt en hoe is haar stellingname te verzoenen met het feit dat "verreweg de grootste groep patiënten van de Medical Foundation for the Care of Victims of Torture afkomstig is uit Turks Koerdistan", zoals gesteld door Foundation-medewerker Alex Sklan?