Begrotingssteun in ontwikkelingssamenwerking - stemverklaring

• 2011-05-07
• Ontwikkelings samenwerking

Begrotingssteun is een adequaat instrument voor ontwikkelingssamenwerking, maar kent ook valkuilen. Zo moeten begunstigde landen een toereikende eigen inbreng hebben op het gebied van armoedebestrijding, het macro-economisch beheer, het beheer van de overheidsfinanciën en governance alvorens ze begrotingssteun kunnen krijgen.

In werkelijkheid zijn er enorme verschillen tussen de ontvangende landen. Begrotingssteun moet onlosmakelijk verbonden zijn met een sterke politieke dialoog. De leidende rol van de nationale parlementen van de ontvangende landen, maatschappelijke organisaties en lokale bestuursinstanties is cruciaal. Zij zijn immers het best in staat om de prioritaire sectoren af te bakenen, de landenstrategiedocumenten voor te bereiden en de toewijzingen uit de begroting te controleren. Om de parlementaire controle te versterken moeten nationale parlementen overleggen met de burgerorganisaties. Het verslag vraagt om een systeem van informatie-uitwisseling tussen het maatschappelijk middenveld en de publieke opinie met het oog op de follow-up van begrotingssteun.

Begrotingssteun moet, net zoals geprogrammeerde hulp, worden gezien als een overgangsinstrument en mag geen afbreuk doen aan de inspanningen om de landen beter in staat te stellen tot het verwerven van eigen middelen, zoals belastingen, om de afhankelijkheid van giften van derde landen te doorbreken. Begrotingssteun mag zelfs in bepaalde gevallen (bij opkomende of olie- en mineraalrijke landen) worden afgebouwd.